Daar ben ik dan!

Allemaal heel erg bedankt voor de reacties, super leuk om te lezen!

Over het vliegen alleen al kan ik super veel vertellen. Zondag zijn we vertrokken naar Brussel papa mama & ik. Gelukkig geen files dus we waren er zo. De beveiliging was heftig om te zien, veel soldaten, tassen controle voordat je binnen was. Toen we binnen waren eerst even gezeten. Koffer ingecheckt en toen was het zover naar de douane. Ik heb goed alle wijze woorden die ik maar een paar keer gehoord heb, in mijn oren geknoopt. Zoals; ga naar de informatie balie als je het niet weet. Goed je spullen in de gaten houden. En niet zomaar iedereen vertrouwen.

Bij de douane ging het vlot al moesten ze net mij fouilleren. Toen was het een heel stuk lopen naar de gate. Hier nog een klein uurtje gewacht. Een mevrouw uit Zuid-Afrika sprak me aan en ging helemaal het zelde vliegen als ik. Dus toen we in Cairo aankwamen heb ik met haar gewacht op het volgende vliegtuig.

In het vliegtuig naar Cairo begon ik het allemaal pas te beseffen wat ik ga doen. En wie ik ga missen, ookal zijn het maar 5 weken. Toen we geland waren hielp een 'jonge' man mijn koffer eruit te pakken. Dus ik dacht alweer een aardig iemand. Maar toen ik uit de bus stapte, die van het vliegtuig naar de airport reed, dacht ik hmm. Hij was namelijk al de hele tijd op me aan het letten en zei op geen goed gevoel 'hello you'. Dus deze verstandige meid negeerde hem. Ging naar de vrouw uit Zuid-Afrika toe. Zodat het er niet uit zag dat ik alleen reis. En wat denken je, de man was negrens meer te zien.

Cairo is een klein vliegveld en niet zo fijn als je er alleen moet zitten. Dus ik was blij dat het klikte met die vrouw. Ze was naar Amsterdam geweest daar woont haar vriend. Dus wie weet zie ik haar nog ooit bij all you need is love.

Toen het vliegtuig van Cairo naar Johannesburg. Het vliegtuig vertrok 1 uur later. Dus ik had tussen de volgende vlucht nog maar 2 uur de tijd.

Ik vloog in de nacht, ik dacht ideaal. Maar nee dat was het niet! Ik kon amper slapen. 2 uur 's nachts kwamen ze met eten rond. Ik hoefde niet, maar iedereen om mij heen wel. Die geur! Ik werd er zo misselijk van! En wat ook niet mee zat was dat de man naast mij ook nog al wat naren geuren achter liet. Hij had zn muziek hard staan. En zat breed, nou was hij ook breed dus oké. Ik was dus heel blij toen we geland waren.

Johannesburg is een groot vliegveld. En ik moest mijn koffer ophalen want die moest ik opnieuw inchecken naar Cape Town. Maar voordat ik daar is was. Eerst door de paspoort controle, kilometers lange rij! Daarna op speurtocht naar mijn koffer. Er waren heel veel ophaalpunten. Dus ik vroeg het maar meteen. Ik moest naar nummer 10, dus ik ben daar en zie mijn koffer nergens. Dus maar weer vragen. Nu werd ik naar nummer 2 gestuurd dus weer helemaal terug. Maar yess ik had mn koffer. Toen snel checkin punt zoeken. Toen ben ik, ja ik, voorgedrongen. Wel heel aardig gezegt hoor dat ik anders mijn vliegtuig niet haalde. Maar toen zei de mevrouw achter de balie dat de gate gesloten was. Ik moest een andere vlucht gaan boeken. Dus even paniek maar ik bleef goed rustig! Dus ik vroeg waar ik dat moest doen. Ze deed net alsof ik de weg daar kende dus ik had er niks aan. Ben toen zelf op pad gegaan. Maar daar kwam mijn reddende engel, een porter. Hij vroeg waar ik heen moest en rende met mij over het vliegveld. Bij de andere balie aangekomen, belde ze naar mijn vlucht, ik kon mee! Als ik snel was, dus hij weer mee. Toen begon ie over a save. Ik dacht wat is dat nou weer. Bleek dat hij geld wilde hij was met alles blij. Dus ik moest meteen denken aan oplichters in het buitenland. Terwijl ik aan het weglopen was zei ik, ik heb alleen een pin kaart maar heel erg bedankt, ik moet naar mn vlucht, bye.

Weer voordringen en door de douane en weer rennen naar mijn vlucht. Stond iedereen er nog gewoon te wachten. Maar toen ik er was stapte ze net in het busje. Ik had mijn vliegtuig gehaald!!

Deze vlucht duurde maar 2 uurtjes. Wel weer misselijk, door de geur van alle mensen en het eten.

Ik was blij dat ik mijn koffer zag want met al dat gehaast zag ik wel voor me dat die nog in Johannesburg was.

En toen was het net 'hello goodbye' want daar stond Dan van African Impact de organisatie, met een bordje. En hij noemde me meteen Irish. Dus dat is mijn naam de komende 5 weken.

Er waren al 3 anderen iets eerder aangekomen. Dus met zn 4en gingen we naar het vrijwilligershuis. We zitten hier ongeveer met 27 vrijwilligers. Waarvan 2 Nederlandse meisjes en ik. Dus heb gelukkig al Nederlands kunnen praten.

Voor nu wel even genoeg denk ik ????

Liefs,

Iris